Elektroklorifikimi i ujit të detit është një proces që përdor një rrymë elektrike për të kthyer ujin e detit në një dezinfektues të fuqishëm të quajtur hipoklorit natriumi. Ky dezinfektues përdoret zakonisht në aplikimet detare për të trajtuar ujin e detit përpara se të hyjë në rezervuarët e çakëllit të anijes, sistemet e ftohjes dhe pajisjet e tjera. Gjatë elektroklorinimit, uji i detit pompohet përmes një qelize elektrolitike që përmban elektroda të bëra nga titani ose materiale të tjera jo korrozive. Kur një rrymë e drejtpërdrejtë aplikohet në këto elektroda, ajo shkakton një reaksion që shndërron kripën dhe ujin e detit në hipoklorit natriumi dhe nënprodukte të tjera. Hipokloriti i natriumit është një agjent i fortë oksidues që është efektiv në vrasjen e baktereve, viruseve dhe organizmave të tjerë që mund të kontaminojnë çakëllin e anijes ose sistemet e ftohjes. Përdoret gjithashtu për të dezinfektuar ujin e detit përpara se të shkarkohet përsëri në oqean. Elektroklorifikimi i ujit të detit është më efikas dhe kërkon më pak mirëmbajtje sesa trajtimet kimike tradicionale. Gjithashtu nuk prodhon nënprodukte të dëmshme, duke shmangur nevojën për të transportuar dhe ruajtur kimikatet e rrezikshme në bord.

Në përgjithësi, elektroklorifikimi i ujit të detit është një mjet i rëndësishëm për mbajtjen e sistemeve detare të pastra dhe të sigurta dhe mbrojtjen e mjedisit nga ndotësit e dëmshëm.